Jakiego betonu użyć do stabilizacji gruntu?

Podłoże, na którym ma być realizowana inwestycja budowlana, musi cechować się wymaganą w konkretnym przypadku nośnością, ponieważ zapobiega to nierównomiernemu osiadaniu i związanym z tym uszkodzeniom. W sytuacji, gdy przeprowadzone wcześniej badania hydrogeologiczne pokażą, że jej poziom jest zbyt niski, zachodzi konieczność ustabilizowania podłoża. W zależności od warunków i istniejących potrzeb może to być wykonane na kilka sposobów, jednak najczęściej stosowaną technologią jest użycie spoiwa hydraulicznego. Tam, gdzie ilość wody w gruncie nie okazuje się bardzo wysoka, w tym celu zwykle używany jest cement pochodzący z obsługującej budowę betoniarni. W Krasnymstawie specjalizuje się w tym firma Wojtal, dostarczająca również beton towarowy i wyroby betonowe, a ponadto niezbędne kruszywa, w tym piach. Przekonajmy się, co warto wiedzieć o stabilizacji podłoża spoiwem hydraulicznym.

 

Czym jest stabilizacja gruntu spoiwem hydraulicznym?

Stabilizacja gruntu spoiwem hydraulicznym to powierzchniowa metoda ulepszania podłoża. Rezultaty są tu osiągane dzięki właściwościom fizyko-chemicznym używanych substancji i zachodzącym w wyniku ich podania reakcjom. W przypadku cementu z dodatkami np. wapnem, popiołami lotnymi lub chlorkiem wapniowym czy popiołami hutniczymi, który jest mieszany z gruntem rodzimym, następuje wiązanie znajdującej się w nim wody. Proces ten wywołuje zmianę struktury i właściwości podłoża, ponieważ jego elementy zostają trwale spojone, co przekłada się na zwiększenie nośności i zagęszczalności. Efektem stabilizacji spoiwem hydraulicznym jest też wzrost wodoodporności i wyższa mrozoodporność.

Jak przeprowadza się stabilizację gruntu spoiwem hydraulicznym?

Metodę stabilizacji spoiwem hydraulicznym stosuje się przy warstwach sięgających około 0,5 m w głąb. W tym celu używa się gruntomieszarek, a następnie wyrównuje i zagęszcza podłoże. Materiałem jest cement portlandzki, a jego zastosowanie jest warunkowane poziomem wskaźnika piaskowego, który powinien zawierać się w przedziale między 20 a 50, natomiast zawartości frakcji poniżej 0,075 mm nie może przekraczać 15%, a frakcji powyżej 2 mm 30%.